O hanes y Gorllewin, gellir olrhain prototeip y lle tân yn ôl i hen amser Gwlad Groeg a Rhufeinig. Cafodd pensaernïaeth a gwareiddiad y cyfnod hwnnw ddylanwad dwys ar bensaernïaeth a diwylliant modern y Gorllewin. Themâu pensaernïol ac addurnol Gwlad Groeg hynafol ac mae gan Rufain berthynas agos bob amser â bywydau pobl. Adlewyrchwyd crefydd, chwaraeon, busnes ac adloniant yn nyluniad hyfryd y to, y waliau a'r lloriau. Mae'r thema defnyddio tân hefyd yn cael ei hadlewyrchu yn y cerfiadau a'r murluniau hyn. Yn yr Oesoedd Canol, dim ond ychydig o olion ac adfeilion a adawodd yr eglwysi Cristnogol a Bysantaidd cynnar a'r adeiladau seciwlar, gan wneud llawer o astudiaethau dan do yn anodd dros ben. Daeth y castell yn ffurf bwysicaf ar bensaernïaeth yn ystod y cyfnod ffiwdal yn Ewrop. Yn gyffredinol, roedd waliau'r ystafelloedd yn y castell wedi'u hadeiladu o gerrig noeth. Gorchuddiwyd y ddaear â cherrig noeth neu fyrddau pren. Efallai bod canol y neuadd yn aelwyd gyda thân, ac roedd ffliw ar y to. Mae'r lle tân a'r simnai yn dod yn amlwg yn raddol.
Roedd y lle tân cynnar yn eithaf syml, heb unrhyw addurn, dim ond yn dibynnu ar wal allanol neu wal fewnol yn y canol, wedi'i wneud o frics neu garreg. Ar ôl Rhyfel y Rhosynnau (1455-1485), aeth llinach y Tuduriaid i gyfnod o ffyniant a chydgrynhoad y gyfundrefn. Roedd sefydlogrwydd a datblygiad yr economi yn hyrwyddo ffyniant diwylliant, yn enwedig y diwydiant adeiladu, ac yn ffurfio ffasiwn newydd. Mae'n cyfuno'r system strwythurol newydd ag addurn clasurol, dyma arddull y Dadeni. Defnyddiwyd y deunyddiau adeiladu newydd, fel carreg neu frics, i ailadeiladu'r strwythur pren gwreiddiol. Mae'n hawdd cadw'r adeiladau hyn sydd wedi'u hadeiladu â deunyddiau gwydn, fel bod cadw corfforol cymharol benodol heddiw.
Mae'r bensaernïaeth seciwlar wedi'i chadw ers yr 16eg ganrif, ac felly'n dyst i hanes datblygiad tu mewn preswyl Ewropeaidd. Mewn tai canoloesol, y pen coginio canolog yw'r unig gyfleuster sy'n cynhesu'r tŷ. Gyda'r ystafelloedd preswyl cynyddol a'r lle tân gwresogi pwrpasol wedi ymddangos. Ar ddiwedd y Brenhinllin, roedd lleoedd tân yn disodli'r cwtiau coginio canolog yn gyffredinol.
Yn bwysicach fyth, ar yr adeg hon dechreuodd addurno'r lle tân ddod yn graidd addurno mewnol. Dechreuodd y dyluniad ddatblygu o ffurf gymharol syml i arddull Gymhleth a beichus. Mae'r lle tân yn fwy a mwy addurnol, gyda manylion amrywiol am arddull y Dadeni.
O'r 16eg ganrif i ganol yr 20fed ganrif, mae'r egni newydd yn datblygu: glo, nwy a thrydan ar y lle tân, gan wneud defnyddio'r lle tân yn fwy effeithlon, cyfforddus a chyfleus. Ar yr un pryd, mae'r lle tân bob amser wedi bod wrth wraidd yr arddull addurno mewnol, ac mae wedi cynhyrchu amrywiaeth o arddulliau unigryw:
Dadeni, Baróc, arddull fodern, ac ati. Mae cysylltiad agos rhwng y lleoedd tân hyn â'r arddull bensaernïol a'r arddull fewnol, a dônt yr arddull fwyaf dan do.
Ar yr un pryd, mae gwelliant parhaus y swyddogaeth yn cael ei adlewyrchu yn nyluniad y lle tân, ac mae'r lle tân yn fwy a mwy ymarferol a hardd. Mae nid yn unig yn darparu cysur corfforol, ond hefyd yn fwynhad gweledol. Nid oes unrhyw ddyfais arall yn hanes dyn sy'n cyfuno ymarferoldeb ac estheteg yn effeithiol. Mae amrywiaeth o leoedd tân yn cyfleu'r cysyniad o fywyd a ffasiwn mewn pobl o bob oed.
Fel datblygiad cymdeithas, mae'r lle tân wedi dod yn symbol o hunaniaeth, statws yn raddol, fel y mae ei swyddogaeth ymarferol wedi israddio i'r safle eilaidd. Mae'r lleoedd tân yn sefyll am gariad, cynhesrwydd a chyfeillgarwch. Pan fydd pobl yn edrych ar y lle tân, mae'n ymddangos eu bod yn darllen am yr hanes a'r diwylliant cyfoethog.
Amser post: Gorff-23-2018